Ik kan het #nietalleen
Gepubliceerd op 6 november 2020
Meer dan ooit geloof ik niet dat wij een luxe beroep hebben, maar dat het een noodzaak is! We leven in een tijd waarin aanraken niet meer normaal is, waar je elkaar niet zomaar even een schouderklopje geeft, waar je niet in het openbaar meer kan knuffelen, waar eenzaamheid groter is dan ooit. De behoefte aan contact, aan liefdevolle nabijheid is groot. Een noodzaak en geen luxe dus. En ja, dit kan ook op afstand. Maar als meneer Rutte aan mij vraagt, is het noodzakelijk om van huis te gaan, dan zeg ik volmondig ‘ja’. De mensen die ik begeleid hebben het echt nodig.
En daarom nog een keer m’n blog die ik schreef in 2019….
Ik kan het ook #nietalleen. Het duurde even voordat ik dat kon zeggen. Ik kan me heel goed zelf redden namelijk en vraag niet snel om hulp. Ik kan heel goed voor een ander zorgen. En ik werk soms hard om gezien te worden of uit angst om fouten te maken. Ik ben namelijk kritisch, vooral naar mezelf. Dit resulteerde vaak in veel stress, veel spanning en veel te weinig zorg voor mezelf.
Maar…doordat ik jaren een plek had waar ik me welkom voelde met mijn verhaal, ik mocht zijn wie ik was, leerde ik mezelf te accepteren in wie ik was.
Nee, je leest het goed, ik heb niet geleerd om anders te worden, maar om mezelf te worden. Dat is accepteren dat ik ben wie ik ben. EN dat wil niet zeggen dat ik niet veranderd ben!
Juist door ergens te schuilen, steun te zoeken, heeft me dat sterker gemaakt. Erkenningen als; ‘Oh, ik ben niet de enige’ en ‘oh, ik hoef niet perfect te zijn’ en ook, ‘ik mag best kritisch zijn’ , maakte dat ik minder moest en steeds meer vanuit mijn hart kon leven en werken.
Door alle eigenaardigheden in mij te erkennen, maakte me dat sterker. En daarmee bedoel ik, dat ik meer ging leven vanuit mij. Het doel was niet om volmaakt te worden, maar om mijzelf ten volle te leven. Mijn twijfel te omarmen, maar ook mijn trots. Want dat is er nu ook steeds meer. Trots op wie ik ben, dat ik ben die ik ben. Sterk doordat ik mijn zwakte erken, sterk doordat ik vanuit mijzelf meer kan kiezen wat ik wil en wat ik niet wil.
Misschien ken jij dat ook, dat je stress ervaart, op dit moment. Door het thuis werken en de vele prikkels om je heen. Door alle zorg die er is op je werk. Je probeert alles voor elkaar te krijgen. Aandacht voor je kind die het pittig heeft op school en tegelijk tijd nemen voor je partner, want wat is dat belangrijk in een relatie en oh ja, op je werk wil je ook niet diegene zijn die de kantjes ervan af loopt… En zo, week in week uit, hol je door…en lijkt het erop dat jij niet te kiezen hebt. Dat het nooit kan veranderen. En dat is iets wat ik niet meer geloof.
Ik geloof dat ieder mens kan veranderen in welke omstandigheid jij ook leeft. En met veranderen bedoel ik niet dat jij anders moet worden, maar anders omgaat met de omstandigheden. Het is elke keer weer kiezen. En dat vraagt om acceptatie van jezelf. Wie ben jij en wat heb jij nodig? Welke delen in jezelf staan vaak vooraan? En welke delen ga je uit weg? Durf je bijvoorbeeld te kiezen voor jezelf in deze tijd? En dus een keer ‘nee’ te zeggen tegen iemand die het ook zo moeilijk heeft? Dat het gewoon even niet lukt? En nee, ik geloof dus niet dat je overal ‘nee’ tegen moet zeggen maar ik geloof erin dat wanneer jij ‘nee’ zegt vanuit jezelf tegen de ander, dat je eerlijker wordt naar jezelf en dus ook naar de ander. En daarmee word je ook krachtiger als je wel ‘ja’ zegt. Dan kies je er ook echt ten volle voor. En dan zijn er nog steeds dingen in het leven die niet leuk zijn, verdrietig zijn en overkomt je genoeg waar je niet voor kiest. Maar in die omstandigheid kan jij wel kiezen hoe je ermee omgaat. Geloof dat ook jij het #nietalleen kan.
Heb jij behoefte om je verhaal kwijt te kunnen. Welkom, er is plek voor jouw verhaal. Bij mij, maar ook bij mijn collega therapeuten. En wellicht ook bij je vriendin of je buurvrouw. Maar doe het niet alleen!
Regine