Ik ben onderweg

Gepubliceerd op 18 december 2020

Als ik terugkijk naar het afgelopen jaar, heb ik meerdere keren gedacht; dit is het einde… Corona zette de wereld op z’n kop: op afstand werken, wel werken, niet werken….het geeft een hoop onzekerheid. En toen stopte ook nog mijn vaste baan en startte ik voor mezelf.. Weer iets wat onrust gaf.

Bij het afscheid kreeg ik deze granaatappel. Ik maakte er een foto van en nu ik er weer naar kijk, staat deze vrucht symbool voor een aantal lessen in het afgelopen jaar.

1. Rust in de onrust

Ik durf steeds meer de controle los te laten (heus niet altijd), maar er is een soort innerlijke rust ontstaan dat ik mag gaan,
dat ik fouten mag maken. En daarmee leef ik dichterbij mezelf en meer van binnenuit.

Net als deze granaatappel, kun je ervoor kiezen om de vrucht heel te laten, weg te blijven bij alles wat er is van binnen.  
En dat is zo logisch, want als ik naar binnen ga, wat komt er dan? Dat is best spannend toch?
Maar tegelijk mis je daarmee ook zoveel. Kijk maar naar de granaatappel, van binnen zit het sap, de prachtige rode kleur en de heerlijk smaak van de vruchten.

Ik heb geleerd om met de onrust te leven, het tegen te komen en m’n hart te blijven voelen. Het niet weg te maken als ik boos of bang ben. En ik heb ervaren dat ik gewoon kan blijven staan en niet onderuit ga als ik de spanning toelaat.

Ik heb gemerkt dat er ook zoveel ander moois te zien en te horen is van binnen. Bijvoorbeeld: ‘Ga maar, het is niet erg om te falen
of ‘Het is oké om nee te zeggen als je niet durft, de wereld vergaat niet’.

Durf jij dat? Dit is zeker niet makkelijk en begin veilig met kleine stapjes maar als je dit durft, houd jij je handen aan het stuur.
En daarmee ervaar je op den duur een innerlijke rust. Want wat je ook overkomt, het overkomt je niet meer. Wat er dan ook gebeurt in je leven; je weet dat jij naar binnen kan kijken. ‘Wat maakt dat ik zo reageer?  Oh ja, ik doe het weer op m’n automatische piloot, maar ik heb een keuze. Wat wil ik? Wat heb ik nodig?

 

2. Alles heeft een reden

Mirjam van de Vegt zegt in haar boek De kracht van rust ‘durf onaf te zijn en je te laten aanvullen door anderen die anders zijn dan jij’.
Ik geloof dat alles wat op m’n pad komt/is, een reden heeft.

Ook de granaatappel is zeker niet perfect en als je hem opensnijdt, weet je niet altijd of hij goed rijp is.
Maar is dat een reden om hem helemaal niet open te snijden? Mirjam: ga op zoek naar het kleine – in jezelf en de ander – en schat dat op waarde! Deze ontmoeting heeft een reden voor jou, dus durf jij je hart te openen voor de ander en je te laten aanvullen?

Gister kreeg ik een mail van een cliënt waar ik het afgelopen jaar mee onderweg mocht. Ze schrijft ‘ik kijk terug op een heel bijzonder intensief maar mooi jaar!! Vol dankbaarheid over wat ik allemaal geleerd en gedaan heb, trots ook! Zonder jouw steun en inzichten en 'wegwijzingen' was ik niet zover gekomen!

Dit raakt mij. Ten eerste dat ze trots is op zichzelf. Dat ze zich durfde te openen, net als de granaatappel. En hoe prachtig wat ze dan tegenkomt van binnen. Het raakt mij ook, omdat zij niet voor niets op mijn pad kwam. Ik krijg een cadeau, want doordat ik m’n hart heb geopend voor haar, kon ik haar ontmoeten. Dat maakt mijn werk zo mooi en dat voelt rijk.

 

3. Geduld in het niet weten

Het rode sap van de granaatappel en de geur staan symbool voor de ontwakende lente. Net zo goed als de rijping van deze vrucht, vraagt dat om geduld.

Iedere keer als ik denk, nu heb ik alles onder controle, komt er weer wat, wat me toch weer uit evenwicht kan brengen. Het kan voelen als een uitdaging, maar het geeft mij, zoals ik al eerder schreef, ook best wat onzekerheid. Dat wil ik dan zo snel mogelijk weg hebben, weer in balans zijn en ik wil weer door.

Ik heb geleerd geduld te hebben en in het hier en nu te leven. Want als ik hoop op balans in het daar en dan, leef ik niet echt in het nu.
En ook als ik me erbij neer leg, zo van ‘wat helpt het allemaal’ of ‘ik stop ermee’ leef ik niet. En geloof me, die stemmen zijn er heus wel, maar ze bepalen het niet meer voor mij. Ik leer steeds meer te kiezen om het uit te houden bij het niet weten. Dat het oké is om daarmee te leven. Het legt me niet meer lam. Ik vertrouw erop dat de balans weer komt, dat de lente zal aanbreken.

 

Ik wens je toe dat je in het nieuwe jaar steeds meer mag leven en kiezen vanuit jezelf.

Vind je het fijn om hier over door te praten of wil je hieraan werken op een ervaringsgerichte manier? Voel je welkom!

 

Ik wens je een mooi en gezond 2021 toe, dichtbij jezelf.

Regine